Transmaurienne 2020
Van 9 augustus tot 14 augustus was er de 32e Transmaurienne in de Franse Alpen. Door de Corona toestanden was deze enkele weken opgeschoven en hierdoor was het voor mij mogelijk om te kunnen deelnemen aan deze wedstrijd.
En zelfs Léon kon één dagje meefietsen.
Dus dit jaar stond het verlof in teken van de Transmaurienne waar ik nu voor de 4e keer aan deelnam. 1 keer in Saint Jean de Maurienne en de andere 3 keer in de buurt van Lanslebourg/Val Cenis. Maar bij iedere editie haalt de parcoursbouwer nieuwe tracks tevoorschijn wat het wel leuk maakt.
De editie dit jaar was van hoog niveau met een heel sterk deelnemersveld en het was tevens ook een lastige editie kwa hoogtemeters en technisiteit.
Op zondag mocht Léon de spits afbijten in Lanslebourg met zijn wedstrijd bij de 9 en 10 jarigen. Niet het mooiste parcours en ook niet super technisch en jammer genoeg op het warmste van een hete dag werd hij 10e op een goede 20 deelnemers. Maar hij was tevreden.
De dag nadien mocht ik beginnen met de 5-daagse met direct de langste rit van de ronde. Het was tevens ook het Frans Kampioenschap marathon zodat we toch met een serieus pak aan de start stonden.
Ik stond rond halfweg en kon wel een beetje opschuiven in de start maar het goede gevoel was er niet echt. Is het de leeftijd die begint mee te spelen?
Toch werd het een leuke dag op de fiets met mooie landschappen, technische afdalingen en zelfs een regenbuitje om even af te koelen hoorde bij de rit.
Zo werd ik 154e en 14e master 40+.
Dag 2 werd terug in Lanslebourg verreden met direct een lastige beklimming maar de afdaling die volgde was wel nog specialer. Hier moesten we zelfs stukken tevoet klauteren om beneden te raken. (niet altijd even leuk want je wil wel fietsen)
Dan was het even vlak op de plateau richting Iserand op 1700 meter hoogte. De 2e klim was nog wat langer en zwaarder en volgde terug een speciale afdaling waar je geen hoogtevrees mocht hebben.
In deze etappe werd ik 114e en 7e master 40+.
Na deze etappe verhuisden we naar Aussois om de laatste 3 etappes in te gaan.
Op woensdag was er dan een XC wedstrijd over 4 rondjes op een lokaal parcours. Ik mocht in de 2e reeks starten maar had een behoorlijk slechte dag. Dan werd ik nog eens overhoop gereden door een te enthousiaste mederenner zodat ik als allerlaatste aan de 4 rondjes mocht beginnen. Toch kwam ik beetje bij beetje in mijn ritme en kon ik nog deftig eindigen met een 106e plaats en 6e master 40+.
De voorlaatste rit ging naar de stuwmeren boven Aussois met terug veel klimmers. En vandaag moesten we toch behoorlijk veel klimmen tevoet gevolgd door spectaculaire single tracks op de rand van de afgrond. (terug niet geschikt voor mensen met hoogtevrees)
Ik denk dat deze dag misschien wel mijn beste rit was maar toch maakte ik onderweg een foutje waardoor ik even de dieperik invloog. Gevolg een bebloede elleboog die na de rit moest verzorgd worden met één hechting.
Dit koste me een beetje tijd maar in plaatsen bleef het volgens mij hetzelfde en zo werd ik 107e en 7e master 40+.
De nacht was wel niet zo leuk omdat de elleboog toch wel pijn deed.
De laatste rit op zondag had ik wel een pijnstiller nodig en in de afdalingen was het toch niet altijd even leuk. Zeker met de startafdaling naar het fort die toch wel rotsig was.
De klim hierna was ook wel een verschrikking, zeker als je opeens op 30*46 omhoog moet op een shotterpad. (dan moet het wel stijl zijn) Maar eenmaal boven werd het pas leuk met terug passages op de rand van de afgrond. (En als er al voor de wandelaars touwen langs de zijkanten hangen weet je genoeg)
Maar het belangrijkste was recht blijven en wat energie overhouden voor de slotklim die in volle zon werd beklommen in een weide. (goed bollen ?? aan meer dan 20%)
In deze etappe werd ik 103e net als gisteren 7e master 40+.
In het eindklassement werd ik 80e en 5e master 40+.
De wedstrijd was ook wel behoorlijk Corona proof met aan de start publiek en deelnemers met mondmasker, bevoorrading onderweg was er enkel drank en bij de finish kreeg je een bordje aangerijkt door de organisatie met hetgene dat je wou. Dus niet dat iedere deelnemer gewoon kon grijpen.
Nog een woordje over de elleboog. Thuisgekomen was er verder onderzoek nodig en bleek er een scheurtje in de pees te zitten.
Dus wordt nog vervolgd.
Uitslag:
Foto's:
